گزارش ايلنا از مرگ تدريجي يكي از زيباترين درياچه‌هاي آب شيرين در جهان
محمد ناجي كاني‌ساناني در گفت‌وگو با خبرنگار ايلنا در مورد وضعيت فعلي درياچه زريبار مي‌گويد: درياچه زريبار بزرگ‌ترين تعداد چشمه‌هاي جوشان در جهان را دارد. به طوري كه چهارصد تا چهارصد و پنجاه چشمه آب درياچه را تامين مي‌كنند و آبي از بيرون به درياچه وارد نمي‌شود.
او ادامه مي‌دهد: البته در فصول بارندگي آبي كه همراه با گل‌ولاي است از كوه‌هاي اطراف به سمت درياچه سرازير مي‌شود كه نه تنها به پر آبي درياچه كمكي نمي‌كند بلكه براي درياچه مضر نيز هست.
كاني‌ساناني توضيح مي‌دهد: اين گل‌ولاي هنگامي كه در كف درياچه رسوب مي‌كند روي چشمه‌هاي جوشان كف درياچه را مي‌پوشاند و همين امر موجب مي‌شود چشمه‌ها دچار فشار هيدرواستاتيكي شده و كم آب شوند.
او ادامه مي‌دهد: فشار هيدرواستاتيكي كه روي چشمه‌هاي جوشان درياچه زريبار وارد مي‌شود موجب كم آب شدن آنها مي‌شود و اين آب كه قرار بود از اين چشمه‌ها خارج شود از چشمه‌هاي ديگري در دشت‌هايي كه ارتفاع كمتري دارد تخليه مي‌شود.
مديرعامل انجمن سبز چيا تاكيد مي‌كند: جدا از مسئله گل‌ولاي و كم آب شدن چشمه‌هاي كف درياچه چاههاي عميق و نيمه‌عميق در اطراف درياچه، آب زيرزميني را كه آب درياچه زريبار از آن تامين مي‌شود غارت مي‌كند.
او در مورد چاههاي غيرمجاز مي‌گويد: تعداد زيادي چاه عميق و نيمه عميق در اطراف درياچه زريبار وجود دارد كه از سفره‌هاي آب زيرزميني چشمه‌هاي درياچه از آن تغذيه مي‌شود و آب شهر را تامين مي‌كند كه همين امر موجب افت شديد آب زيرزميني در اين مناطق شده است.
پر غذايي يا يوتريسيكاسيون معضل ديگري است كه درياچه زريبار با آن مواجه است. معضل خطرناكي كه مي‌تواند مرگ درياچه زريبار را رقم بزند.
كاني‌ساناني در اين رابطه مي‌گويد: قبلاً درياچه زريبار از سمت جنوب به طور طبيعي تخليه آب داشت ولي از وقتي در اين قسمت سد زده شده است كل مواد زيستي توليدي 1400 هكتار مساحت درياچه به درون درياچه باز مي‌گردد.
او ادامه مي‌دهد: غير از اين ورود 300 ليتر در ثانيه فاضلاب شهري و روستايي از طريق 11 روستا و برخي محلات شهر مريوان به داخل آب درياچه موجب پديده پرغذايي يا يوتريسيكاسيون شده است به طوري كه هر متر مكعب از آب درياچه 3 كيلوگرم سيتوپلانگتوم توليد مي‌كند در حاليكه اين ميزان به طور طبيعي 1.3 كيلوگرم است.
كاني‌ساناني توضيح مي‌دهد: اين توليد 2.3 برابري مواد زيستي شناور باعث شده كه آب درياچه به طور مرتب كم شود. نيزارها به طور تصاعدي رشد پيدا كند كه اين روال اگر به همين صورت پيش برود درياچه به مرگ محتوم محكوم است.
او در مورد راه‌حل‌هاي نجات درياچه نيز مي‌گويد: تنها راه چاره اين است كه اولاً راه چشمه‌هاي جوشان به سمت زريبار برگردد، يعني رسوب گل‌ولاي از روي چشمه‌هاي درياچه برداشته شود و از تجاوز به زمين‌هاي درياچه، چاههاي غيرمجاز و ورود فاضلاب به درياچه اجتناب شود شايد درياچه بتواند نجات پيدا كند.
درياچه زريوار يا به قول مردم كردستان زريبار يكي از زيباترين درياچه‌هاي آب شيرين در جهان است كه شهرت زيبايي‌اش در همه جا پيچيده است ولي اين درياچه اين روزها حال خوشي ندارد شايد براي كساني كه هر چند سال يكبار به ديدن درياچه مي‌روند قابل لمس نباشد ولي مردم محلي به خوبي درك كرده‌اند كه درياچه به روند مرگ تدريجي دچار شده است.
مديرعامل انجمن سبز چيا كه از تشكل مردم نهاد زيست‌محيطي مريوان است معتقد است ورود فاضلاب، گل‌ولاي و چاههاي غير مجاز اطراف درياچه مرگي حتمي را براي درياچه زريبار رقم مي‌زند. محمد ناجي كاني‌ساناني در گفت‌وگو با خبرنگار ايلنا در مورد وضعيت فعلي درياچه زريبار مي‌گويد: درياچه زريبار بزرگ‌ترين تعداد چشمه‌هاي جوشان در جهان را دارد. به طوري كه چهارصد تا چهارصد و پنجاه چشمه آب درياچه را تامين مي‌كنند و آبي از بيرون به درياچه وارد نمي‌شود.
او ادامه مي‌دهد: البته در فصول بارندگي آبي كه همراه با گل‌ولاي است از كوه‌هاي اطراف به سمت درياچه سرازير مي‌شود كه نه تنها به پر آبي درياچه كمكي نمي‌كند بلكه براي درياچه مضر نيز هست.
كاني‌ساناني توضيح مي‌دهد: اين گل‌ولاي هنگامي كه در كف درياچه رسوب مي‌كند روي چشمه‌هاي جوشان كف درياچه را مي‌پوشاند و همين امر موجب مي‌شود چشمه‌ها دچار فشار هيدرواستاتيكي شده و كم آب شوند.
او ادامه مي‌دهد: فشار هيدرواستاتيكي كه روي چشمه‌هاي جوشان درياچه زريبار وارد مي‌شود موجب كم آب شدن آنها مي‌شود و اين آب كه قرار بود از اين چشمه‌ها خارج شود از چشمه‌هاي ديگري در دشت‌هايي كه ارتفاع كمتري دارد تخليه مي‌شود.
مديرعامل انجمن سبز چيا تاكيد مي‌كند: جدا از مسئله گل‌ولاي و كم آب شدن چشمه‌هاي كف درياچه چاههاي عميق و نيمه‌عميق در اطراف درياچه، آب زيرزميني را كه آب درياچه زريبار از آن تامين مي‌شود غارت مي‌كند.
او در مورد چاههاي غيرمجاز مي‌گويد: تعداد زيادي چاه عميق و نيمه عميق در اطراف درياچه زريبار وجود دارد كه از سفره‌هاي آب زيرزميني چشمه‌هاي درياچه از آن تغذيه مي‌شود و آب شهر را تامين مي‌كند كه همين امر موجب افت شديد آب زيرزميني در اين مناطق شده است.
پر غذايي يا يوتريسيكاسيون معضل ديگري است كه درياچه زريبار با آن مواجه است. معضل خطرناكي كه مي‌تواند مرگ درياچه زريبار را رقم بزند.
كاني‌ساناني در اين رابطه مي‌گويد: قبلاً درياچه زريبار از سمت جنوب به طور طبيعي تخليه آب داشت ولي از وقتي در اين قسمت سد زده شده است كل مواد زيستي توليدي 1400 هكتار مساحت درياچه به درون درياچه باز مي‌گردد.
او ادامه مي‌دهد: غير از اين ورود 300 ليتر در ثانيه فاضلاب شهري و روستايي از طريق 11 روستا و برخي محلات شهر مريوان به داخل آب درياچه موجب پديده پرغذايي يا يوتريسيكاسيون شده است به طوري كه هر متر مكعب از آب درياچه 3 كيلوگرم سيتوپلانگتوم توليد مي‌كند در حاليكه اين ميزان به طور طبيعي 1.3 كيلوگرم است.
كاني‌ساناني توضيح مي‌دهد: اين توليد 2.3 برابري مواد زيستي شناور باعث شده كه آب درياچه به طور مرتب كم شود. نيزارها به طور تصاعدي رشد پيدا كند كه اين روال اگر به همين صورت پيش برود درياچه به مرگ محتوم محكوم است.
او در مورد راه‌حل‌هاي نجات درياچه نيز مي‌گويد: تنها راه چاره اين است كه اولاً راه چشمه‌هاي جوشان به سمت زريبار برگردد، يعني رسوب گل‌ولاي از روي چشمه‌هاي درياچه برداشته شود و از تجاوز به زمين‌هاي درياچه، چاههاي غيرمجاز و ورود فاضلاب به درياچه اجتناب شود شايد درياچه بتواند نجات پيدا كند.
No comments:
Post a Comment